15 Φεβρουαρίου : Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου και η Παναγία η Βοήθεια !
Την 15η Φεβρουαρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Ανθίμου της Χίου, ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω το 1960, στη νήσο Χίο που έχει ποτιστεί με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων και Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το μοναστήρι που ίδρυσε ο Άγιος Άνθιμος, η Παναγία η Βοήθεια, με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και την κάρα του Αγίου, αποτελεί ένα καταφύγιο των Ορθοδόξων Χριστιανών , των απανταχού της γης Χιωτών ( και όχι μόνο ) , που εκζητούν τις προσευχές και μεσιτείες του Αγίου Ανθίμου και της Παναγίας της Βοηθείας. Θεωρούμε τον Άγιο Άνθιμο και την Παναγία, προστάτες και ενισχυτές του μπλογκ της Ορθόδοξης Ιεραποστολής και εκζητούμε τις προσευχές και τις μεσιτείες τους, ώστε το μπλογκ αυτό να φέρει πλούσιους καρπούς για την ενίσχυση της Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής.
Ο Όσιος Άνθιμος, κατά κόσμο Αργύριος Κ. Βαγιάνος, γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1869 στην περιοχή του Αγίου Λουκά Λειβαδίων Χίου. Οι ευσεβείς και ενάρετοι γονείς του, Κωνσταντίνος και Αργυρώ, φρόντισαν να δώσουν Χριστιανική αγωγή στο τέκνο τους. Και ο νεαρός Αργύριος δωρεοδέκτης του Αγίου Πνεύματος, με πνεύμα σοφίας, ήταν προορισμένος από τον Θεό να αναδειχθεί σκεύος εκλογής και να γίνει μέγας παιδαγωγός εις Χριστόν. Η όλη παιδιόθεν ανάπτυξη και ανατροφή του τελούσε προφανώς υπό την ισχυρή και βαθιά επίδραση του χριστιανικού οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Γράμματα δεν έμαθε πολλά. Περιορίσθηκε στις απλές γνώσεις του δημοτικού σχολείου. Έτσι χωρίς τις θεωρητικές γνώσεις της εγκοσμίου καταξιώσεως, αλλά με ευφυΐα και διεισδυτικότητα πνεύματος και με ιδιαιτέρως έντονη την επιθυμία για βίο πνευματικό, προχωρά αταλάντευτος στην ενάρετη ζωή με την πολύτιμη δωρεά της ακλόνητης πίστεως.
Ο θείος έρως τον οδηγεί στην απάρνηση του κόσμου και της βοής του και στη μοναχική πολιτεία, από όπου εξέλαμψαν οι αρετές του. Αφορμή για να ακολουθήσει την μοναχική οδό υπήρξε η επίσκεψή του στη Σκήτη των Αγίων Πατέρων της Χίου για την επισκευή ιδιόκτητης εικόνας της Παναγίας. Με αυτή την εικόνα έκτοτε συνέδεσε άρρηκτα ολόκληρη την ζωή του. Η Παναγία έγινε για εκείνον πηγή ανεξάντλητης δυνάμεως στους μετέπειτα σκληρούς αγώνες του, αλλά και πηγή δροσιάς και ανακουφίσεως. Οδηγός του στον ασκητικό βίο υπήρξε ο σεβάσμιος Γέροντας της Σκήτης Παχώμιος, από τον οποίο εκάρη μικρόσχημος μοναχός και μετονομάσθηκε Άνθιμος.
Υποτάσσεται στον Γέροντα Παχώμιο και με τις αδιάλειπτες προσευχές και νηστείες και με τους σκληρούς αγώνες του αναδεικνύεται, με την ευδοκία του Θεού, μεγάλος στην άσκηση και την αρετή. Με την σωματική και πνευματική του όμως αυτή άσκηση εξαντλήθηκε και ασθένησε. Τότε με την ευλογία του Παχωμίου επιστρέφει στο σπίτι του, όπου εγκαθίσταται για ανάρρωση. Όμως ο Όσιος Άνθιμος δεν εγκατέλειψε την άσκηση. Μόλις αποκαταστάθηκε μερικώς η υγεία του αποσύρθηκε σε μικρό απομονωμένο κελί μέσα στα πατρικά του κτήματα, στα Λιβάδια της Χίου, συνεχίζοντας τους πνευματικούς του αγώνες. Εκεί μόναζε ασκώντας ταυτοχρόνως και την τέχνη του υποδηματοποιού, για να βοηθά τους φτωχούς γονείς του και να ελεεί του πάσχοντες.
Στο κελί του αυτό με την αδιάλειπτη προσευχή και την μελέτη του βίου μεγάλων ασκητών λάμβανε δύναμη, προέκοπτε σε πνευματική οικοδομή, αλλά και προκαλούσε και τη δαιμονιώδη λύσσα του πονηρού. Ο Όσιος αγωνιζόταν σκληρά και αποτελεσματικά, διεξήγαγε πολυμέτωπους αλλά νικηφόρους αγώνες κατά του πονηρού με την πύρινη προσευχή και καθημερινά ανερχόταν την ευλογημένη κλίμακα των αρετών και της αγιότητας. Αργότερα, σε ηλικία 40 ετών, το έτος 1909, κείρεται μεγαλόσχημος μοναχός από τον διάδοχο του Παχωμίου, Ιερομόναχο Ανδρόνικο.
Ο ενάρετος όμως ασκητής Άνθιμος ήταν σκεύος εκλογής και έτοιμος για το αξίωμα της ιεροσύνης. Καλείται λοιπόν στο Αδραμύττιο της Μικράς Ασίας από τον ανάδοχό του Στέφανο Διοματάρη το 1910 για τον σκοπό αυτό. Η χειροτονία του Αγίου δεν ήταν κάτι το συνηθισμένο. Στην περίπτωσή του είχαμε θεία συγκατάθεση που απεκάλυψαν οι θεοσημίες ευδοκίας κατά το τέλος της χειροτονίας. Σεισμός, αστραπές, βροντές, κατακλυσμιαία βροχή συμβαίνουν την ιερή εκείνη ώρα. Τα κανδήλια του ναού κινούνται, ενώ ένα από αυτά καταπίπτει. Μετά δε τη χειροτονία επικρατεί γαλήνη, ηρεμία, χαρά Θεού. Τα φυσικά αυτά φαινόμενα αποκαλύπτουν και μαρτυρούν την ευαρέσκεια του Θεού και τη θεία συγκατάνευση.
Όσο καιρό παρέμενε στο Αδραμύττιο, ακτινοβολούσε εκθαμβωτικά με την αρετή και την αγιότητά του, η οποία ίσχυσε να θεραπεύσει δαιμονιζόμενο της περιοχής, κάτι που δεν κατόρθωσαν οι συλλειτουργοί του. Αυτή λοιπόν η πνευματική του ακτινοβολία προκάλεσε το πάθος της αντιζηλίας των συλλειτουργών του. Εκείνος θέλοντας να τους ελευθερώσει από το πάθος αυτό, εγκατέλειψε το Αδραμύττιο το 1911 και μετέβη στο Άγιον Όρος, όπου οι Αγιορείτες μοναχοί του επιδαψίλευσαν πολλές τιμές.
Επιστρέψας στη Χίο τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο Λεπροκομείο. Εκεί άνοιξε το νέο στάδιο των αρετών και της αγαθοεργού δράσεώς του. Η εικόνα της Παναγίας Υπαπαντής επικεντρώνει την όλη του ευεργετική δράση. Η Κυρία Θεοτόκος δια της μεσιτείας και της προσευχής του Αγίου Ανθίμου επιτελεί αναρίθμητα θαύματα θεραπείας ασθενών επωνύμων και ανώνυμων πιστών. Το ίδρυμα αυτό με τους δυστυχείς λεπρούς καθίσταται πνευματικό κέντρο σωματικής και πνευματικής υγείας. Η όλη διακονία του στο Λεπροκομείο καταδεικνύει τη βαθύτατη πίστη του και την πολύτιμη προσφορά του.
Εδώ φαίνεται και το μεγαλείο του Αγίου. Ο Άγιος Άνθιμος ως εφημέριος του ναού συμπαρευρισκόταν, συνέτρωγε και συνομιλούσε με τους λεπρούς, τους κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων και μετά τη Θεία Λειτουργία κατέλυε!
Τότε μέσα σε εκείνη την αγιάζουσα ατμόσφαιρα οραματίζεται την ίδρυση Μονής, για να στεγάσει πρόσφυγες καλόγριες προερχόμενες από την Μικρά Ασία. Και προχωρεί στην πραγμάτωση των οραματισμών του.
Υψώνει τον μεγαλοπρεπή Ιερό Παρθενώνα της Παναγίας Βοηθείας Χίου. Από τότε εγκαταστάθηκε στη Μονή με πλήρη αφοσίωση στην Παναγία και εκεί κατηύγαζε με την ασκητική του βιοτή το πλήθος των αρετών και την αγιότητά του και τη μεσιτεία και βοήθεια της Θεοτόκου και ποίμαινε με πλεονάζουσα στοργή και αγάπη το ποίμνιό του, ενίσχυε και παρηγορούσε με τον γλυκύ και απλό του λόγο και θεράπευε ασθενείς και πάσχοντες που κατέφευγαν κοντά του.
Μέσα σε αυτή τη δια βίου διακονία, ώριμος πλέον, πλήρης ημερών, σε ηλικία 90 ετών, με οσιότητα που θύμιζε τους μεγάλους ασκητές της ερήμου, τέλεσε την τελευταία Θεία Λειτουργία την 27η Ιανουαρίου 1960 και λίγες ημέρες μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.
( http://www.synaxarion.gr/ )
Ιερός ναός αφιερωμένος στη Παναγία τη Βοήθεια και στον Άγιο Άνθιμο της Χίου υπάρχει και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών. Επιπλέον, όπως μας ενημέρωσαν, ναός του Αγίου Ανθίμου υπάρχει και στη περιοχή Λατόμι Χίου.
( http://www.panagiavoitheia.gr/pages/p_onaosmas.html )
Παρακλήσεις στη Παναγία Βοήθεια και στον Άγιο Άνθιμο Χίου
Να σημειώσουμε δύο πράγματα από το Βίο του Αγίου Ανθίμου. Παρόλο που με την άσκηση ασθένησε, προσωρινά, δεν σταμάτησε τη προσευχή και τη προσφορά στο πλησίον, ούτε και όταν ανάρρωσε πλήρως ! Και όχι μόνο αυτό, αλλά διακόνησε και στο Λεπροκομείο της Χίου τους ασθενείς, με αγάπη και χωρίς φόβο, και εκοιμήθη σε βαθειά γεράματα ! Το μοναστήρι της Παναγίας της Βοήθειας , που δεσπόζει της πόλεως της Χίου και την αγκαλιάζει, αποτελεί παρηγοριά για όσους πάσχουν από νευρολογικές ασθένειες, κατάθλιψη, μελαγχολία, νεύρα, τα οποία γιατρεύει η προσευχή και η μεσιτεία της Παναγίας μας.
Οι προσευχές μας προς τον Τριαδικό Θεό, τη Παναγία, τους Αγίους, έχουν αποτέλεσμα όταν υπάρχει αληθινή πίστη, αλλά και ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Τα κεριά, οι λαμπάδες, τα τάματα, οι δωρεές, έχουν αποτέλεσμα ΜΟΝΟ όταν ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ από αλλαγή ΖΩΗΣ, ταπεινή, αδιάλειπτη προσευχή, μετάνοια-εξομολόγηση-άφεση αμαρτιών από Ιερέα-πνευματικό , τακτική Θεία Κοινωνία και ανελλιπή ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στη Λατρευτική Ζωή της Εκκλησίας μας, που είναι πρόγευση του αιωνίου επουράνιας Βασιλείας του Θεού.
Άγιε Άνθιμε, εσύ που με τη ζωή σου πρόσφερες τόσα στους ανθρώπους, σε παρακαλούμε να προσευχηθείς για τους Χιώτες όλου του κόσμου, για το ελληνικό έθνος και για όλα τα έθνη. Να προσεύχεσαι στο Κύριο μας Ιησού Χριστό να δώσει σε όλους μας μετάνοια και αγάπη και να μας οδηγήσει κοντά στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του, στην ηυσχαστική και Μυστηριακή της ζωή. Σε παρακαλούμε, μαζί με τη Παναγία Μητέρα Του, να βοηθήσετε τους αρρώστους, τους μοναχικούς ανθρώπους, τους φυλακισμένους, κάθε πονεμένη ψυχή με τις μεσιτείες σας.
Σε παρακαλούμε, με τις προσευχές σου, να προστατεύσεις το νησί της Χίου, όλους τους απανταχού της γης Χιώτες, όλο το ελληνικό έθνος, όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς , από αιρέσεις, παραθρησκείες, ψευτοθρησκείες, νεοπαγανισμό, αθεΐα, αγνωστικισμό.
Σε παρακαλούμε, με τις μεσιτείες σου, να βοηθήσεις και να ενισχύσεις τους Ορθόδοξους Ιεραποστόλους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Σε παρακαλούμε, μαζί με την Κυρία Θεοτόκο, την πάντων Βοήθεια, να βοηθήσετε και αυτό το μπλογκ στο να πετύχει το στόχο του, δηλαδή τη πνευματική,ηθική και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ στήριξη των Ορθοδόξων Πατριαρχείων, Εκκλησιών και -κυρίως- των Ορθοδόξων Ιεραποστόλων και ιεραποστολών σε κάθε ήπειρο του πλανήτη. Αμήν.
Πηγή http://ierapostoli.wordpress.com/2011/02/14/anthimos_panagiaboitheia/
Την 15η Φεβρουαρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Ανθίμου της Χίου, ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω το 1960, στη νήσο Χίο που έχει ποτιστεί με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων και Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το μοναστήρι που ίδρυσε ο Άγιος Άνθιμος, η Παναγία η Βοήθεια, με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και την κάρα του Αγίου, αποτελεί ένα καταφύγιο των Ορθοδόξων Χριστιανών , των απανταχού της γης Χιωτών ( και όχι μόνο ) , που εκζητούν τις προσευχές και μεσιτείες του Αγίου Ανθίμου και της Παναγίας της Βοηθείας. Θεωρούμε τον Άγιο Άνθιμο και την Παναγία, προστάτες και ενισχυτές του μπλογκ της Ορθόδοξης Ιεραποστολής και εκζητούμε τις προσευχές και τις μεσιτείες τους, ώστε το μπλογκ αυτό να φέρει πλούσιους καρπούς για την ενίσχυση της Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής.
Ο Όσιος Άνθιμος, κατά κόσμο Αργύριος Κ. Βαγιάνος, γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1869 στην περιοχή του Αγίου Λουκά Λειβαδίων Χίου. Οι ευσεβείς και ενάρετοι γονείς του, Κωνσταντίνος και Αργυρώ, φρόντισαν να δώσουν Χριστιανική αγωγή στο τέκνο τους. Και ο νεαρός Αργύριος δωρεοδέκτης του Αγίου Πνεύματος, με πνεύμα σοφίας, ήταν προορισμένος από τον Θεό να αναδειχθεί σκεύος εκλογής και να γίνει μέγας παιδαγωγός εις Χριστόν. Η όλη παιδιόθεν ανάπτυξη και ανατροφή του τελούσε προφανώς υπό την ισχυρή και βαθιά επίδραση του χριστιανικού οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Γράμματα δεν έμαθε πολλά. Περιορίσθηκε στις απλές γνώσεις του δημοτικού σχολείου. Έτσι χωρίς τις θεωρητικές γνώσεις της εγκοσμίου καταξιώσεως, αλλά με ευφυΐα και διεισδυτικότητα πνεύματος και με ιδιαιτέρως έντονη την επιθυμία για βίο πνευματικό, προχωρά αταλάντευτος στην ενάρετη ζωή με την πολύτιμη δωρεά της ακλόνητης πίστεως.
Ο θείος έρως τον οδηγεί στην απάρνηση του κόσμου και της βοής του και στη μοναχική πολιτεία, από όπου εξέλαμψαν οι αρετές του. Αφορμή για να ακολουθήσει την μοναχική οδό υπήρξε η επίσκεψή του στη Σκήτη των Αγίων Πατέρων της Χίου για την επισκευή ιδιόκτητης εικόνας της Παναγίας. Με αυτή την εικόνα έκτοτε συνέδεσε άρρηκτα ολόκληρη την ζωή του. Η Παναγία έγινε για εκείνον πηγή ανεξάντλητης δυνάμεως στους μετέπειτα σκληρούς αγώνες του, αλλά και πηγή δροσιάς και ανακουφίσεως. Οδηγός του στον ασκητικό βίο υπήρξε ο σεβάσμιος Γέροντας της Σκήτης Παχώμιος, από τον οποίο εκάρη μικρόσχημος μοναχός και μετονομάσθηκε Άνθιμος.
Υποτάσσεται στον Γέροντα Παχώμιο και με τις αδιάλειπτες προσευχές και νηστείες και με τους σκληρούς αγώνες του αναδεικνύεται, με την ευδοκία του Θεού, μεγάλος στην άσκηση και την αρετή. Με την σωματική και πνευματική του όμως αυτή άσκηση εξαντλήθηκε και ασθένησε. Τότε με την ευλογία του Παχωμίου επιστρέφει στο σπίτι του, όπου εγκαθίσταται για ανάρρωση. Όμως ο Όσιος Άνθιμος δεν εγκατέλειψε την άσκηση. Μόλις αποκαταστάθηκε μερικώς η υγεία του αποσύρθηκε σε μικρό απομονωμένο κελί μέσα στα πατρικά του κτήματα, στα Λιβάδια της Χίου, συνεχίζοντας τους πνευματικούς του αγώνες. Εκεί μόναζε ασκώντας ταυτοχρόνως και την τέχνη του υποδηματοποιού, για να βοηθά τους φτωχούς γονείς του και να ελεεί του πάσχοντες.
Στο κελί του αυτό με την αδιάλειπτη προσευχή και την μελέτη του βίου μεγάλων ασκητών λάμβανε δύναμη, προέκοπτε σε πνευματική οικοδομή, αλλά και προκαλούσε και τη δαιμονιώδη λύσσα του πονηρού. Ο Όσιος αγωνιζόταν σκληρά και αποτελεσματικά, διεξήγαγε πολυμέτωπους αλλά νικηφόρους αγώνες κατά του πονηρού με την πύρινη προσευχή και καθημερινά ανερχόταν την ευλογημένη κλίμακα των αρετών και της αγιότητας. Αργότερα, σε ηλικία 40 ετών, το έτος 1909, κείρεται μεγαλόσχημος μοναχός από τον διάδοχο του Παχωμίου, Ιερομόναχο Ανδρόνικο.
Ο ενάρετος όμως ασκητής Άνθιμος ήταν σκεύος εκλογής και έτοιμος για το αξίωμα της ιεροσύνης. Καλείται λοιπόν στο Αδραμύττιο της Μικράς Ασίας από τον ανάδοχό του Στέφανο Διοματάρη το 1910 για τον σκοπό αυτό. Η χειροτονία του Αγίου δεν ήταν κάτι το συνηθισμένο. Στην περίπτωσή του είχαμε θεία συγκατάθεση που απεκάλυψαν οι θεοσημίες ευδοκίας κατά το τέλος της χειροτονίας. Σεισμός, αστραπές, βροντές, κατακλυσμιαία βροχή συμβαίνουν την ιερή εκείνη ώρα. Τα κανδήλια του ναού κινούνται, ενώ ένα από αυτά καταπίπτει. Μετά δε τη χειροτονία επικρατεί γαλήνη, ηρεμία, χαρά Θεού. Τα φυσικά αυτά φαινόμενα αποκαλύπτουν και μαρτυρούν την ευαρέσκεια του Θεού και τη θεία συγκατάνευση.
Όσο καιρό παρέμενε στο Αδραμύττιο, ακτινοβολούσε εκθαμβωτικά με την αρετή και την αγιότητά του, η οποία ίσχυσε να θεραπεύσει δαιμονιζόμενο της περιοχής, κάτι που δεν κατόρθωσαν οι συλλειτουργοί του. Αυτή λοιπόν η πνευματική του ακτινοβολία προκάλεσε το πάθος της αντιζηλίας των συλλειτουργών του. Εκείνος θέλοντας να τους ελευθερώσει από το πάθος αυτό, εγκατέλειψε το Αδραμύττιο το 1911 και μετέβη στο Άγιον Όρος, όπου οι Αγιορείτες μοναχοί του επιδαψίλευσαν πολλές τιμές.
Επιστρέψας στη Χίο τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο Λεπροκομείο. Εκεί άνοιξε το νέο στάδιο των αρετών και της αγαθοεργού δράσεώς του. Η εικόνα της Παναγίας Υπαπαντής επικεντρώνει την όλη του ευεργετική δράση. Η Κυρία Θεοτόκος δια της μεσιτείας και της προσευχής του Αγίου Ανθίμου επιτελεί αναρίθμητα θαύματα θεραπείας ασθενών επωνύμων και ανώνυμων πιστών. Το ίδρυμα αυτό με τους δυστυχείς λεπρούς καθίσταται πνευματικό κέντρο σωματικής και πνευματικής υγείας. Η όλη διακονία του στο Λεπροκομείο καταδεικνύει τη βαθύτατη πίστη του και την πολύτιμη προσφορά του.
Εδώ φαίνεται και το μεγαλείο του Αγίου. Ο Άγιος Άνθιμος ως εφημέριος του ναού συμπαρευρισκόταν, συνέτρωγε και συνομιλούσε με τους λεπρούς, τους κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων και μετά τη Θεία Λειτουργία κατέλυε!
Τότε μέσα σε εκείνη την αγιάζουσα ατμόσφαιρα οραματίζεται την ίδρυση Μονής, για να στεγάσει πρόσφυγες καλόγριες προερχόμενες από την Μικρά Ασία. Και προχωρεί στην πραγμάτωση των οραματισμών του.
Υψώνει τον μεγαλοπρεπή Ιερό Παρθενώνα της Παναγίας Βοηθείας Χίου. Από τότε εγκαταστάθηκε στη Μονή με πλήρη αφοσίωση στην Παναγία και εκεί κατηύγαζε με την ασκητική του βιοτή το πλήθος των αρετών και την αγιότητά του και τη μεσιτεία και βοήθεια της Θεοτόκου και ποίμαινε με πλεονάζουσα στοργή και αγάπη το ποίμνιό του, ενίσχυε και παρηγορούσε με τον γλυκύ και απλό του λόγο και θεράπευε ασθενείς και πάσχοντες που κατέφευγαν κοντά του.
Μέσα σε αυτή τη δια βίου διακονία, ώριμος πλέον, πλήρης ημερών, σε ηλικία 90 ετών, με οσιότητα που θύμιζε τους μεγάλους ασκητές της ερήμου, τέλεσε την τελευταία Θεία Λειτουργία την 27η Ιανουαρίου 1960 και λίγες ημέρες μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.
( http://www.synaxarion.gr/ )
Ιερός ναός αφιερωμένος στη Παναγία τη Βοήθεια και στον Άγιο Άνθιμο της Χίου υπάρχει και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών. Επιπλέον, όπως μας ενημέρωσαν, ναός του Αγίου Ανθίμου υπάρχει και στη περιοχή Λατόμι Χίου.
( http://www.panagiavoitheia.gr/pages/p_onaosmas.html )
Παρακλήσεις στη Παναγία Βοήθεια και στον Άγιο Άνθιμο Χίου
Να σημειώσουμε δύο πράγματα από το Βίο του Αγίου Ανθίμου. Παρόλο που με την άσκηση ασθένησε, προσωρινά, δεν σταμάτησε τη προσευχή και τη προσφορά στο πλησίον, ούτε και όταν ανάρρωσε πλήρως ! Και όχι μόνο αυτό, αλλά διακόνησε και στο Λεπροκομείο της Χίου τους ασθενείς, με αγάπη και χωρίς φόβο, και εκοιμήθη σε βαθειά γεράματα ! Το μοναστήρι της Παναγίας της Βοήθειας , που δεσπόζει της πόλεως της Χίου και την αγκαλιάζει, αποτελεί παρηγοριά για όσους πάσχουν από νευρολογικές ασθένειες, κατάθλιψη, μελαγχολία, νεύρα, τα οποία γιατρεύει η προσευχή και η μεσιτεία της Παναγίας μας.
Οι προσευχές μας προς τον Τριαδικό Θεό, τη Παναγία, τους Αγίους, έχουν αποτέλεσμα όταν υπάρχει αληθινή πίστη, αλλά και ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Τα κεριά, οι λαμπάδες, τα τάματα, οι δωρεές, έχουν αποτέλεσμα ΜΟΝΟ όταν ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ από αλλαγή ΖΩΗΣ, ταπεινή, αδιάλειπτη προσευχή, μετάνοια-εξομολόγηση-άφεση αμαρτιών από Ιερέα-πνευματικό , τακτική Θεία Κοινωνία και ανελλιπή ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στη Λατρευτική Ζωή της Εκκλησίας μας, που είναι πρόγευση του αιωνίου επουράνιας Βασιλείας του Θεού.
Άγιε Άνθιμε, εσύ που με τη ζωή σου πρόσφερες τόσα στους ανθρώπους, σε παρακαλούμε να προσευχηθείς για τους Χιώτες όλου του κόσμου, για το ελληνικό έθνος και για όλα τα έθνη. Να προσεύχεσαι στο Κύριο μας Ιησού Χριστό να δώσει σε όλους μας μετάνοια και αγάπη και να μας οδηγήσει κοντά στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του, στην ηυσχαστική και Μυστηριακή της ζωή. Σε παρακαλούμε, μαζί με τη Παναγία Μητέρα Του, να βοηθήσετε τους αρρώστους, τους μοναχικούς ανθρώπους, τους φυλακισμένους, κάθε πονεμένη ψυχή με τις μεσιτείες σας.
Σε παρακαλούμε, με τις προσευχές σου, να προστατεύσεις το νησί της Χίου, όλους τους απανταχού της γης Χιώτες, όλο το ελληνικό έθνος, όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς , από αιρέσεις, παραθρησκείες, ψευτοθρησκείες, νεοπαγανισμό, αθεΐα, αγνωστικισμό.
Σε παρακαλούμε, με τις μεσιτείες σου, να βοηθήσεις και να ενισχύσεις τους Ορθόδοξους Ιεραποστόλους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Σε παρακαλούμε, μαζί με την Κυρία Θεοτόκο, την πάντων Βοήθεια, να βοηθήσετε και αυτό το μπλογκ στο να πετύχει το στόχο του, δηλαδή τη πνευματική,ηθική και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ στήριξη των Ορθοδόξων Πατριαρχείων, Εκκλησιών και -κυρίως- των Ορθοδόξων Ιεραποστόλων και ιεραποστολών σε κάθε ήπειρο του πλανήτη. Αμήν.
Πηγή http://ierapostoli.wordpress.com/2011/02/14/anthimos_panagiaboitheia/
